มนุษย์เป็นสัตว์สังคม อยู่ผู้เดียวในโลกไม่ได้ จงอย่าละเลยความสำคัญของผู้อื่น
การถ้อย ทีถ้อยอาศัย กันระหว่าง บุคคล และสิ่งต่าง ๆ เมื่อต่างฝ่าย ต่างทำหน้าที่ ให้ดี
ก็ย่อมก่อให้เกิดประโยชน์ แก่กัน และกัน โดยเฉพาะ มนุษย์ เมื่อไป สัมพันธ์ กับบุคคลใด
หรือ สิ่งใดแล้ว ไม่ไปสร้างปัญหา หรือไม่ไปทำลาย สิ่งนั้น
ก็จะช่วยให้โลก ที่เราอาศัยอยู่นี้ ดำเนินไป อย่างราบรื่น และ น่าอยู่ยิ่งขึ้น
โคลงโลกนิติบทหนึ่ง กล่าวถึงความสัมพันธ์ของสิ่งต่าง ๆ และผลดีจากการเกี่ยวข้องกันไว้ว่า
ป่าพึ่งเสือหมู่ไม้ มากมูน
เรือพึ่งพายพายูร- ยาตรเต้า
นายพึ่งบ่าวบริบูรณ์ ตามติด มากแฮ
เจ้าพึ่งข้าค่ำเช้า ช่วยสิ้นเสร็จงานฯ
เมื่อพิจารณาเนื้อความของโคลงโลกนิติข้างต้นนี้ ก็จะเห็นได้ว่า มนุษย์เราจะอยู่โดยไม่พึ่งพาอาศัยบุคคลอื่นหรือสิ่งใดเลยเป็นไปไม่ได้ จำเป็นต้องเกี่ยวข้องกับผู้อื่นและสิ่งอื่นไม่มากก็น้อย และสิ่งที่สัมพันธ์กันนี้ช่วยให้แต่ละฝ่ายได้รับประโยชน์หรือเกิดผลดีแก่กันและกัน เราอาจแยกกันพึ่งพาอาศัยกันตามโคลงบทนี้ได้ ๔ กลุ่ม คือ
๑. ป่าพึ่งเสือ ป่าไม้ที่มีเสืออาศัยอยู่ ย่อมทำให้ต้นไม้ทวีคูณขึ้นเรื่อย ๆ เพราะคนกลัวเสือ จึงไม่กล้าเข้าไปตัดไม้ทำลายป่า และในขณะเดียวกัน ป่านั้นก็เป็นแหล่งที่อุดมสมบูรณ์เป็นที่หากินและที่อยู่อาศัยของเสือทั้งหลาย
๒. เรือพึ่งพาย เรือที่อาศัยไม้พายย่อมแล่นไปถึงที่หมาย ไม้พายจึงมีความหมายกับเรือมาก เพราะถ้าขาดไม้พายเสียแล้ว เรือก็จะลอยเคว้งคว้างไปตามกระแสน้ำและไร้ทิศทาง ดังนั้น คุณค่าของไม้พายจึงอยู่ที่ช่วยให้เรือไปถึงจุดหมายปลายทางตามที่ต้องการ ไม้พายจึงเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับเรือ
๓. นายพึ่งบ่าว การที่เจ้านายมีบริวารคอยปรนนิบัติรับใช้ ก็เพราะมีน้ำใจไมตรีต่อบริวาร เข้าทำนองว่า “บริวารมา เพราะน้ำใจมี บริวารหนี เพราะน้ำใจลด บริวารหมด เพราะน้ำใจแห้ง” เมื่อมีไมตรีต่อกันจึงเกิดความอบอุ่นทั้งสองฝ่าย คือ เจ้านายให้ความเมตตารักใคร่ ฝ่ายบริวารก็จงรักภักดี คอยเป็นหูเป็นตา และช่วยป้องกันภัยให้เจ้านาย ในทุกสารทิศ เจ้านายดี มีลูกน้องดี ย่อมเกิดความสุข ต่างพึ่งพาอาศัยกันได้
๔. เจ้าพึ่งข้า การที่นายจ้างพึ่งลูกจ้างหรือเจ้านายพึ่งคนรับใช้ จะช่วยให้การงานสำเร็จลุล่วงไป โดยที่นายจ้างหรือเจ้านายให้รางวัลและคำชมเชยในการทำงาน ไม่ดูถูกผู้น้อย ซึ่งจะช่วยให้พวกเขามีกำลังใจขึ้น เมื่อคนเรามีกำลังใจดี สุขภาพจิตดี ก็จะตั้งใจทำงานและทุ่มเทจนสุดกำลัง ทำงานให้ลุล่วงไปด้วยความซื่อสัตย์ต่อหน้าที่และต่อผู้เป็นนายจ้าง หรือเจ้านายนั้น
จึงเห็นได้ว่า การถ้อย ทีถ้อยอาศัย กันระหว่าง บุคคล และสิ่งต่าง ๆ เมื่อต่างฝ่าย ต่างทำหน้าที่ ให้ดีก็ย่อมก่อให้เกิด ประโยชน์ แก่กัน และกัน โดยเฉพาะ มนุษย์ เมื่อไป สัมพันธ์ กับบุคคลใด หรือ สิ่งใดแล้ว ไม่ไปสร้างปัญหา หรือไม่ไปทำลาย สิ่งนั้น ก็จะช่วยให้โลก ที่เราอาศัยอยู่นี้ ดำเนินไป อย่างราบรื่น และ น่าอยู่ยิ่งขึ้น
ขอบคุณข้อมูล : FWD Line