อยู่กับคนต้องระวังคำพูดให้มากๆ ตอนพูดเราอาจไม่คิดอะไร แต่คนฟังเขาคิด
อยู่กับคนต้องระวังคำพูดให้มากๆ ตอนพูดเราอาจไม่คิดอะไร แต่คนฟังเขาคิดนี่ซิ เรื่องมันเลยบานปลาย แถมบางคนเขาก็ไม่ชอบชั่งน้ำหนักระหว่างสิ่งดีๆ ที่เคยมีให้กัน และเรื่องไม่ถูกใจ ว่ามีอะไรมากกว่ากัน
ทำดีให้กันมานักต่อนัก ช่วยเหลือกันในเรื่องสำคัญๆ มาก็มาก แต่พูดไม่ถูกใจในเรื่องเล็กน้อยกลับโกรธจนไม่อยากจะมองหน้ากัน
ถ้ามีหลายคนโกรธเราเพราะคำพูดบ่อยๆ คงต้องตั้งข้อสันนิษฐานว่า อาจจะเป็นเพราะตัวเราเองที่พูดไม่เหมาะจริงๆ เราควรปรับปรุงการพูดของเราให้กลมกล่อมมากขึ้น อย่าให้เป็นหอกดาบทิ่มแทงใครเขา ทางที่ดีพูดให้น้อยลง จะได้ลดโอกาสในการปล่อยอาวุธลงบ้าง
แต่ถ้ามีแค่บางคนที่ผิดใจเราบ่อยๆ ก็ต้องสำรวจตนเองแบบซื่อสัตย์ว่า เรามีเรื่องคาใจกับคนๆ นั้น และพูดไม่ดีกับเขาจริงๆ หรือไม่
ถ้ามีเรื่องคาใจกัน ก็ควรทำบัญชีข้อดีและข้อเสียของเขา ชั่งน้ำหนักระหว่างเรื่องดีๆ ที่มีให้กันและเรื่องที่ผิดใจกันว่ามันสมเหตุสมผลกันไหม
ถ้าเรื่องดีๆ มีมากกว่า ก็ต้องถามตัวเองว่า จะไม่ยอมให้อภัยเขาจนวันตายเลยหรือ ก็ในเมื่อเรื่องที่คาใจมันเล็กกว่าเรื่องที่เคยช่วยกันนี่นะ
แต่ถ้าเรื่องดีๆ มีน้อยกว่าอย่างเทียบไม่ติด ก็เซย์กู๊ดบายกันไป ไม่จำเป็นก็ไม่ต้องเจอหน้ากัน จะได้ไม่ต้องพูดให้ผิดใจกันอีก จบ
แต่ถ้าเรามีแต่เจตนาดีจริงๆ (เน้นว่าเจตนาดีจริงๆ นะ) แล้วเขาตีความคำพูดเราในเชิงลบ เขาจึงโกรธเรา ซึ่งอาจจะเรียกว่าเขาอคติกับเราก็ได้
ในกรณีที่ไม่จำเป็นต้องคบ ก็ไม่ต้องไปคุยกับเขา เพราะพูดดีอย่างไรเขาก็ตีความเป็นลบอยู่แล้ว
แต่ถ้าจำเป็นต้องคบ ก็ควรพูดให้น้อยที่สุด และรักษามารยาทให้ดีที่สุด ให้เกียรติเขามากที่สุด เรียกว่า ต้องไม่เปิดจุดอ่อนให้เขาโจมตี จึงจะปลอดภัยมากที่สุด
ระวังคำพูดของเราให้ดี
ต่อให้เคยทำดีต่อกันมากเท่าไร
แต่ถ้าพูดไม่ถูกใจบ่อยๆ
ความทรงจำดีๆ ที่เคยมีให้กัน
อาจกลายเป็นศูนย์
#ระวังคำพูดเราให้ดี
#ถ้าใช้คำพูดทิ่มแทงผู้อื่น
#ความดีที่เคยมีจะกลายเป็นศูนย์
#ถ้าถือสาก็เป็นเรื่องเป็นราว
#ถ้าปล่อยวางก็เป็นลมเป็นแร้ง
#ทบทวนความดีที่มีให้กันบ่อยๆ
#อย่าผิดใจกันด้วยเรื่องเล็กน้อย
