ชีวิต กับ ขวดโหล
เรื่องมีอยู่ว่า มีอาจารย์ต้องการสอนลูกศิษย์เกี่ยวกับเรื่องการเติมเต็มสิ่งต่าง ๆ ในชีวิตอาจารย์นำขวดโหลใบใหญ่มา และใส่ลูกเทนนิสเข้าไปจนเต็ม แล้วถามลูกศิษย์ว่าโหลเต็มหรือยังลูกศิษย์ก็ตอบว่า เต็มแล้วจากนั้น อาจารย์ก็ใส่กรวดลงไปในโหล กรวดก็แทรกตัวเข้าไปตามที่ว่างระหว่างลูกเทนนิสจนเต็ม แล้วถามลูกศิษย์คำถามเดิมว่าโหลเต็มหรือยัง ลูกศิษย์ก็ตอบว่า เต็มแล้วจากนั้น อาจารย์ก็ใส่ทรายลงไปในโหล ทรายก็แทรกตัวเข้าไปตามที่ว่างระหว่างกรวดกับลูกเทนนิสในโหลจนเต็ม
แล้วถามลูกศิษย์คำถามเดิมอีกว่าโหลเต็มหรือยัง ลูกศิษย์ก็ตอบว่า เต็มแล้วจริงๆจากนั้น อาจารย์ก็เทน้ำ ลงไปในโหล น้ำก็ยังซึมลงไปได้อีกแล้วอาจารย์ก็เริ่มเฉลยเปรียบเทียบกับชีวิตคนกับสิ่งของที่ใส่ลงไปในโหล ว่าลูกเทนนิสก็เปรียบเสมือนสิ่งที่เป็นหลักของชีวิต เช่น การเป็นพ่อ แม่ เป็นลูก การเป็นเพื่อนกรวด ก็เปรียบเสมือนเรื่องรองๆของชีวิต เช่นทรัพย์สิน ปัจจัยสี่ทราย ก็เปรียบเสมือนเรื่องรองๆ ของชีวิตลงไปอีกเช่นความสนุกสนาน ความบันเทิงถ้าเราเติมสิ่งรองๆจนเต็มขวดโหล หรือชีวิต จะไม่เหลือที่ว่างให้กับเรื่องหลักๆของชีวิตแล้วน้ำเปรียบได้กับอะไรอาจารย์ บอกว่า น้ำหมายถึง “น้ำใจ” แม้ว่าตัวเราจะมีอะไรจนเต็มชีวิตไปหมดแล้ว เราก็ยังไม่ควรลืมที่จะมีน้ำใจแบ่งปัน สิ่งต่างๆให้กับผู้อื่น
